Op zoek naar het Indonesie van 20 jaar geleden, besluiten we Bali en Lombok snel achter ons te laten en direct door te reizen naar Sumbawa. Het feit dat iedereen aan wie we dit plan vertellen ons vraagt wat we in vredesnaam op Sumbawa willen doen en waarom we niet gewoon een boottourtje van 4 dagen naar Flores boeken, sterkt onze overtuiging dat Sumbawa onze volgende bestemming moet zijn.

En zo komt het dat we na 3 dagen reizen zijn aangekomen in Pantai Lakey – een surfstek in het zuiden van Sumbawa (net onder Hu’u) met flink hoge golven en bijbehorende Australiërs. Op dag 1 nemen we de fast ferry van Bali naar Lombok, die onderweg stopt bij Gili Tranwangan (tegenwoordig “Gili T”) en Gili Air. Wat een verschil met de vorige keer dat we hier waren! Toen waren deze eilanden nog bijna volledig onontwikkeld en moest je een houten bootje charteren op Lombok om er te komen. Nu varen er dagelijks meerdere fast ferries direct vanaf Bali om honderden toeristen met rolkoffers naar het party eiland te brengen. We voelen ons een vreemde eend in de bijt omdat we zo ongeveer als enige doorgaan naar Lombok – bestemming Mataram.

Vanuit Mataram begint het echte avontuur. Aangemoedigd door de enthousiaste kaartjesverkoper boeken we een busreis van 15 uur naar Bima, in het oosten van Sumbawa. Omdat we sinds Mataram zo’n beetje de enige toeristen zijn, maken we veel nieuwe “vrienden” die vanuit nieuwsgierigheid of commercieel oogpunt (of beide) graag een praatje maken. Met name de dames in de bus zijn allemaal heel vriendelijk en een paar stellen zich aan me voor, waarschijnlijk om geoorloofd aan mijn vel te kunnen voelen. We genieten met volle teugen van het prachtige uitzicht: in tegenstelling tot Lombok, wat vrij vlak is op de vulkaan Rinjani na, is Sumbawa heuvelachtig en de weg slingert door de bergen en langs de kust.

Vanuit Bima nemen we de volgende dag een lokale bus die zoals het betaamt overvol zit met reizigers en goederen (het scheelde weinig of Marc zat met een zak kippen op schoot) en het laatse stuk leggen we af achter op twee brommertjes. In de zinderende hitte scheuren we zonder helm over een te smalle weg, door kleine Indonesische dorpjes, en langs bergen plastic afval. Net als toen.