Onze laatste dagen in Peru brengen we door in de Colca vallei. In gezelschap van gids David en 13 anderen en onder begeleiding van stemmige panfluitmuziek laten we ons gedurende drie dagen rondleiden door de Colca vallei en in de gelijknamige canyon. We zien lama’s, alpaca’s, vicuña’s (familie van de lama en alpaca), condors, vreemde rotsformaties, en bezoeken lokale dorpjes (die uitgestorven lijken omdat onze touroperator er een alternatief schema op nahoudt in vergelijking tot andere reisbureautjes).

Maar we verbazen ons vooral over het weer. De afgelopen dagen is de weg naar de Colca vallei gesloten geweest wegens hevige sneeuwval. Op het hoogste punt (4910m) staan we dan ook ongeveer tot onze enkels in de sneeuw. Ook de eerste nacht is koud en vergezeld van warme kruikjes kruipen we rond 21 uur in bed. Op de tweede dag wordt het pas echt interessant, wanneer we ruim 1700m afdalen in de Colca canyon. Daar aangekomen bevinden we ons in een ware oase compleet met palmbomen en buitenzwembad. Niet veel later zitten we mét drankje en ín het zwembad en genieten we dankbaar van de warmte. Binnen 24 uur gaan we dus moeiteloos uit onze thermo, dikke trui en winterjas in korte broek en bikini. Het moet niet gekker worden.

Alles heeft echter een prijs: op de derde dag moeten we onvermijdelijk de canyon weer uit en beginnen we om 5 uur ’s ochtends aan de klim omhoog. Drie uur later is de zon doorgebroken en bereiken Lotte en ik de top (Marc is dan al boven en Daan mag wegens spierpijn op een muilezel naar boven rijden). Onderweg terug naar Arequipa genieten we wederom van het veelzijdige landschap en concluderen we dat het repertoire stemmige panfluitmuziek beperkt is tot “el condor pasa”. Hoe toepasselijk.

Terug in Arequipa strompelen we naar het hostel, naar een restaurant en terug naar het hostel. Alles doet pijn, maar we zijn een mooie ervaring rijker. Beter nog: ik heb alle winterkleding (inclusief drie (!) nieuwe truien) onderin de rugzak gestopt, vastbesloten dit deel pas in Nederland weer uit te pakken!

Vandaag zijn we begonnen aan het eennalaatste onderdeel van onze reis. Met een binnenlandse vlucht gaan we eerst naar Lima; na alle busreizen een interessant alternatief: earphones zijn blijkbaar óf moeilijk verkrijgbaar in Peru óf gewoon optioneel en dus genieten we van de muziek van een van onze medepassagiers. Een beetje teleurgesteld, dat wel, want blijkbaar houdt deze man niet zo van stemmige panfluitmuziek…