Afgelopen donderdag zijn we aangekomen op Isla Santa Cruz, één van de eilanden van de Galapagos. De eerste dag bezoeken we het Charles Darwin Research Station en op weg daar naartoe struikelen we al over de bruine pelikanen, zeeleeuwen en zeeleguanen.

Een uitstapje naar Tortuga Bay op de tweede dag leidt er zelfs toe dat we een aantal vuistregels instellen om te voorkomen dat we elke 2 minuten stilstaan, zoveel moois is er onderweg te zien. En op dag 3 bekruipt ons het gevoel dat we wellicht toch echt een cruise moeten doen om optimaal te kunnen genieten van alles wat de Galapagos te bieden heeft. En zo komt het dat we ons tot twee keer toe (bijna) laten verleiden tot het boeken van een meerdaagse cruise. Bijna. Maar toch niet helemaal.

Na wat verkennend onderzoek komen we bij reisbureautje nr 3 tot een goede aanbieding. Voor een klein vermogen kunnen we nog de volgende dag vertrekken met een boot die ons in 5 dagen langs drie verschillende eilanden brengt. We zijn verleid en klaar om de deal te sluiten. Tot de verkoper zegt: “we only accept payment in cash”. Pardon?! Zoveel cash hebben we ten eerste niet bij ons, en ten tweede staat onze bank niet toe dat we dat ineens opnemen. Geduldig proberen we uit te leggen dat cash niet zal lukken, tenzij we de komende week elke dag naar de bank gaan om een gedeelte op te nemen (wat gezien het concept “cruise” weer lastig te realiseren is). Na wat geduw en getrek mogen we ook met creditcard betalen. Bij zijn vriend die ook een reisbureautje heeft. Maar dan komt er wel 12% btw bij. Inmiddels hebben we sterk onze twijfels over de betrouwbaarheid van dit bureau en besluiten we de deal toch te laten schieten. Dan maar geen cruise.

De volgende ochtend evalueren we onze beslissing en besluiten we om dagtochtjes te gaan doen. Opgelucht dat de kogel door de kerk is, zitten we even later op ons gemak te ontbijten als touroperator nr 2 voorbij fietst. Als hij ons ziet, worden we begroet als oude vrienden en schuift hij aan bij het ontbijt, want hij heeft een geweldige aanbieding voor ons. De vijfdaagse cruise die we wilden, voor de laagste prijs die we tot nu toe gehoord hebben. Hij weet zelfs de naam van de boot te vertellen. Hij heeft een goed verhaal en wederom besluiten we om ervoor te gaan. Maar een half uurtje later slaat de twijfel toch weer toe. Ook aan het verhaal van deze man zitten losse eindjes en ons gevoel zegt dat we het niet moeten doen. We doen het wel, we doen het niet, we doen het wel, we doen het niet. We doen het niet.

En dus hebben we ons verblijf op Isla Santa Cruz verlengd en hebben we definitief besloten om gewoon veel dagtochtjes te doen. Goedkoper, minder financieel risico en zo zitten we ook minder op de boot. Iedereen blij. Een uur later zitten we in de taxi voor een uitstapje in het binnenland. Met een taxi chauffeur die (nog) niet bekend is met de drie gulden regels en vol gas langs de grazende reuzenschildpadden raast. Dat dan weer wel.

De drie gulden regels voor het bewonderen van dieren op de Galapagos eilanden

We stoppen enkel en alleen voor:

1. Dieren die minstens 50cm lang zijn, bijvoorbeeld zeeleguanen, zeeleeuwen en reuzenschildpadden;
2. Dieren die korter zijn dan 50cm maar zich op minder dan 1m afstand bevinden, bijvoorbeeld een lavalizard op het stenen randje van het pad waarop we lopen, of een slangetje in de nabijgelegen struik, en;
3. Dieren die korter zijn dan 50cm en zich op meer dan 1m afstand bevinden maar die we nog niet eerder gezien hebben of die iets bijzonders doen, zoals een lavalizard die zich aan het opdrukken is (door de afstand van >1m is dit helaas aan mij voorbij gegaan).