We zijn weer thuis. Na 100 dagen de wereld rond gevlogen te hebben, zijn we zondagochtend geland op Schiphol. Een beetje vreemd dat wel. Maar ook lekker. Thuiskomen in een schoon huis met verse bloemen. Slapen in je eigen bedjuh. Je eigen badkamer, die niet alleen schoon is, maar ook gewoon binnenshuis en die je met niemand hoeft te delen.

En dan blijkt pas hoe weinig er eigenlijk veranderd is en hoe alles gewoon hetzelfde is gebleven. De grootste verandering die ik tot nu heb kunnen constateren is de mogelijkheid om zelf je bonuskaart te scannen bij Albert Heijn (why? omdat het te lang duurt als de cassiere dat moet doen?? moet je eens in azie met de bus ergens naartoe gaan. tsk..). Verder lijkt alles hetzelfde gebleven, zelfs de stamgasten bij Kanaalzicht zitten nog (of alweer) op dezelfde plek. Ik heb ontsnappingsdrang.

Maar het is fijn om iedereen weer te zien en even gewoon te kunnen doen. En bij te praten. Voor degenen die we nog niet hebben gezien, de drie meest gestelde vragen tot nu toe:

“Was het leuk?”

Serieus? Wat voor antwoord verwacht je… “Niks aan”? 😉 Tuurlijk was het leuk! Het was een amazing ride all along!

“Wat vonden jullie het mooiste?”

Lastige vraag omdat je niet de hele reis wil platslaan in drie hoogtepunten, maar de beste ervaringen zijn wat ons betreft (in chronologische volgorde):

1. Oost-Timor. Nog lang niet klaar voor toerisme en juist daardoor heel bijzonder. Met name het eiland Atauro en het plekje bij Mario waren heel speciaal: afgelegen, moeilijk te bereiken en een prachtig rif met talloze vissen voor de deur!

2. Paaseiland (Chili). Bijzonder vanwege de geschiedenis en de ligging (meest afgelegen eiland ter wereld), groot genoeg om je 4 dagen te vermaken en ondanks het toerisme behoorlijk ‘laid back’. En lekkere koffie 🙂

3. San Pedro de Atacama (Chili). Midden in de Atacama woestijn en min of meer spontaan aan het programma toegevoegd. Wat een bizar landschap! We hebben hier 5 tourtjes gedaan en elke keer zagen we weer een totaal ander landschap. Onverwacht mooi en divers en het toeristendorpje San Pedro is best wel schattig.

“Ga je nu stoppen met de blog?”

Om eerlijk te zijn: ik weet het nog niet. Ik vind het bloggen best wel leuk (en blijkbaar heb ik fans!) en het gaat me makkelijk af. Ik denk ook dat er in Nederland genoeg is om over te schrijven. Maar in het echte leven heb ik ook een full-time baan, twee ondernemingen en een gezin dat op gezette tijden voorzien moet worden van eten en stapeltjes schoon wasgoed. Dus we gaan het zien. Zoals ze op tv zeggen: “stay tuned” 🙂