Terwijl mijn medespelers het (online) woordenboek uitpluizen op zoek naar winnende combinaties, verdiep ik mij nog maar eens in de spelregels van Scrabble. Er zijn immers meerdere manieren om een spel te winnen 😉 En in tegenstelling tot wat je zou denken, zijn de spelregels van Scrabble behoorlijk uitgebreid.

Zo is er een apart hoofdstuk gewijd aan de Toernooi regels en ook aan de variant “Duplicaat Scrabble” waarbij alle spelers met dezelfde blokjes spelen. Doel hierbij is om per ronde de medespelers af te troeven met het woord met het hoogste aantal punten. En dan is er nog “Scrabble Solitaire”, een drietal spelvarianten die men alleen kan spelen.

Zo zou je bijvoorbeeld met één plankje kunnen proberen om steeds je eigen record te verbeteren of proberen alle letters op het speelbord te leggen met een zo hoog mogelijk puntenaantal. Maar de meest interessante spelvariant is de variant waarbij de speler met twee plankjes speelt: een voor zichzelf en een voor een denkbeeldige tegenspeler…

Ok toegegeven: toen mijn broertje net kon zitten (ik was denk ik een jaar of 4) heb ik al veelvuldig met deze manier van spelen geëxperimenteerd. Ik was nu eenmaal dol op spelletjes en mijn moeder had er niet altijd tijd of zin in. De ‘tegenspeler’ was hier ook niet denkbeeldig; mijn broertje zat immers gewoon aan tafel. Hij was alleen nog niet in staat om volgens de regels mee te doen, dus moest ik hem gewoon een handje helpen.

Een potje scrabble waarbij ik met twee plankjes speel en als mijn beurt voorbij is op een andere stoel ga zitten om vanaf een ander plankje een woord te leggen, gaat me toch wat ver. Ik zie echter wel veel mogelijkheden om gezelschapsspellen waarvan de verkoop wat gestagneerd is nieuw leven in te blazen. Monopoly is direct een stuk eenvoudiger en Risk kan weer gewoon met het kaartje “verover de wereld” gespeeld worden. En vanavond? Vanavond speel ik Kolonist van Catan.