In Frankrijk kan alles. Althans dat beeld is bij mij de afgelopen jaren ontstaan. Het begon eigelijk tijdens mijn studie. Ik deed een internationaal semester in Finland en na één van de eerste feestjes in Iltatähti in Lappeenranta (een toen al beetje twijfelachtige club) wilde mijn Franse studiegenoot de lokale politie ervan overtuigen dat hij nog best naar huis kon rijden. Een rondje op de parkeerplaats (want zo ging dat volgens hem in Frankrijk) was voldoende om drie maanden zijn rijbewijs kwijt te raken. Ik denk dat hij nog altijd verontwaardigd is.

In Frankrijk heb ik echter ook het gevoel dat alles hier kan. Bij een tankstation vandaag stonden 10 mensen te wachten om hun benzine af te rekenen terwijl de enige winkelbediende rustig broodjes aan het smeren was. Iedereen wachtte geduldig tot hij klaar was… En ook in het verkeer gaat alles ongeordend, ondanks de zorgvuldig aangelegde rotondes, en menig auto heeft tenminste 1 deuk. Als toerist in een gehuurde camper maken we graag misbruik van het gebrek aan orde, zeker wanneer we de situatie overduidelijk geen meester zijn zoals deze avond.

Omdat deze camper iets hoger is dan onze eigen auto én we niet als hobby verkeersborden lezen hebben, reden we vandaag vol enthousiasme een parkeerterrein op waar van die ijzeren balken hingen om te hoge auto’s tegen te houden. Ik riep nog: “dat past niet!” Waarop Marc zei: “dat past prima!”. Zijn redenering: de standaardhoogte waarop dit soort balken hangen is 2.10m en wij zijn net iets lager. Hij kreeg gelijk want met zo’n 2cm speling passeerden we de ingang.

Bij het naar buiten rijden kwamen we echter in de problemen. Na waarschuwingen van anderen merkten we op dat dit balkje wel erg laag hing. Bovendien hing er dit keer een bordje op: 1.90m. Dat is toch een beetje jammer als je 2.07m bent.. Na enkele rondjes op de parkeerplaats kwamen we tot de enige oplossing: naar buiten zoals we ook naar binnen zijn gekomen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Op slippers en met mijn zonnebril nog op stond ik even later op een vrij drukke weg het verkeer te regelen, terwijl Marc achteruit door de ingang naar buiten schuifelde. Nog een paar handgebaartjes naar de geduldig wachtende automobilisten en weg zijn we! Toch handig zo’n geel kenteken in een land waar alles kan 😉