Als backpacker, en in het bijzonder als backpacker buiten de gebaande paden, kun je vaak niet al te kieskeurig zijn. Want hoe minder toeristen, hoe lager de standaard. En dat geldt in het bijzonder voor accomodatie. De afgelopen weken hebben we al meerdere malen in niet al te beste hostels geslapen en onze standaard voor wat acceptabel is, is gaandeweg steeds verder naar beneden bijgesteld.

Wat mij betreft kan “ranzigheid” zich op 3 manieren manifesteren:

1. Vochtigheid. Als je een kamer binnen loopt en het ruikt er muf, heb je waarschijnlijk te maken met vochtigheid. Een veelvoorkomend probleem in de tropen lijkt het, dat versterkt wordt door airconditioning. In de meest extreme gevallen zitten er grote vocht- en schimmelplekken op de muren, komt de pleister eraf, en liggen er overal kleine stukjes muur of plafond. De beste manier om hiermee om te gaan is proberen niet tegen de muur aan te liggen en hopen dat dat loszittende stukje kalk aan het plafond nog een nachtje langer blijft zitten.

2. Vies beddengoed. Een laken of deken om onder te liggen is sowieso een zeldzaamheid hier, maar over het algemeen ligt er altijd wel een min of meer schoon laken over het matras, met bijpassende kussensloop. Ik vermoed echter dat ófwel deze lakens niet na elke gast vervangen worden, ófwel dat er vlekken in zitten die er niet meer uitgaan. Hoe dan ook, het ziet er niet altijd even fris uit. Gelukkig hebben we allebei een lakenzak en kussensloop meegenomen, zodat we kunnen voorkomen dat we met onze blote huid op een vies bed hoeven te liggen. De beste manier om hiermee om te gaan is dan ook: ogen dicht, armen in de lakenzak houden en proberen niet teveel aan te raken.

3. Beestjes. Iedereen kent em wel: de kakkerlak. Niet echt mijn lievelingsdier. De collectie “beestjes in en rond de slaapkamer” wordt in Indonesië verder uitgebreid met bedbugs, muggen, gekko’s en ratten. Gekko’s vind ik wel schatting om te zien en die mogen best over me heen lopen ’s nachts. Van muggen word ik al minder blij, maar de absolute nachtmerrie die werkelijkheid wordt, is toch wel de passerende rat en het nachtelijk geritsel van een kakkerlak in de kamer. Helemaal als je je realiseert dat alle dieren in dit deel van de wereld net een maatje groter zijn dan thuis. Beste manier om hiermee om te gaan: een klamboe ophangen en altijd op slippers naar de badkamer. En proberen niet te luisteren naar de nachtelijke geluiden. Een kamer met airco helpt ook, en een ventilator jaagt op zijn minst de muggen weg.

Helaas is het zo dat bovenstaande categorieen elkaar niet uitsluiten en in de afgelopen weken hebben we verschillende combinaties van 1, 2 en 3 getrotseerd. Maar nu ben ik er klaar mee. Vannacht slapen we in een mooi hotel. Waar je met je mond open kunt slapen, je blote huid met een gerust hart tussen schone lakens te rusten kunt leggen en waar je op blote voeten naar de badkamer kunt.

Een beetje afzien hoort erbij. Maar het moet niet te lang duren.