Over het algemeen zijn Marc en ik een prima team samen, zeker als we op reis zijn. Maar er is ook zoiets als “too much of a good thing” en na 7 dagen opgesloten te zitten in een klein appartementje zijn we op zijn zachtst gezegd wel toe aan wat meer mensen om ons heen. Omdat we ook weer terug in de backpackers-sfeer willen komen, boeken we een kamer in een hostel in Santiago. Een uitstekende manier om andere reizigers te ontmoeten en wat meer te weten te komen over de must-see’s en must-do’s in het noorden van Chili.

Helaas is het nog steeds winter hier en dus staat alles op een laag pitje. In het hostel ontmoeten we twee Amerikaanse dames die Nederland geweldig! vinden. Op onze vraag of ze er weleens geweest zijn (nee) en wat ze er zo mooi aan vinden, antwoorden ze: “de bloemen en de bergen”. Pardon?! Yup, ze zeggen echt “de bergen”. Wanneer Marc antwoordt dat er in Nederland geen bergen zijn, gaan ze boos naar hun kamer.

De andere gast in het hostel ontmoeten we in de eetzaal. Net als wij eet hij de gebraden kip uit de aanbieding bij de supermarkt. Dat is ook zo ongeveer de enige interactie. Met de woorden “I also eat chicken”, zet hij zijn muts op en grijpt de afstandsbediening om de TV nog een beetje harder te zetten. Hmm… dit gaat niet helemaal volgens plan..

Onze laatste kans is de jongen achter de balie. Gewapend met een fles wijn en drie glazen, beroven we hem van zijn facebook-tijd om hem uit te horen over zijn land. En met succes! Niet alleen accepteert hij gewillig het glas dat Marc al voor hem ingeschonken heeft, het blijkt ook al snel dat deze jongen graag en veel op vakantie gaat in het noorden van Chili en het zuiden van Peru. Een perfecte bron van informatie dus. De afstand tussen Santiago en Lima is een kleine 3500 km (ongeveer net zo ver als van Barcelona naar Moskou), die we bij voorkeur over land willen afleggen. Dat betekent dus de nodige uurtjes in de bus, die we willen onderbreken met een paar interessante tussenstops.

Onze eerste bestemming is Valparaiso, de havenstad van Santiago, waar graffitti verheven is tot streetart en we ronddwalen in kleine straatjes tot we door een local worden teruggestuurd naar de meer toerische plekjes met een cut-your-throat handgebaar en “peligro” (gevaar). Uiteindelijk gebeurt er gelukkig niets en proberen we ons nog iets meer onder de mensen te begeven.

In de bus terug naar Santiago besluiten we dat San Pedro de Atacama (1628 km hier vandaan) onze volgende bestemming wordt. Vanavond om 19:05 vertrekken we, ruim 24 uur met de bus wel te verstaan waarmee we ook meteen gehoor geven aan ons verlangen naar meer mensen om ons heen. 😉

En voor degenen die willen weten hoe het met de tas is afgelopen: we hebben vandaag zo ongeveer de hele dag doorgebracht in het postkantoor. Eerst om te informeren naar de prijs en de procedure, vervolgens terug naar het hostel om de tas in te pakken in karton en daarna weer naar het postkantoor om de tas te verzenden. Maar alles lijkt goed te zijn gegaan en over een maandje zou de tas weer in NL moeten zijn. Een schilderij dat we van een straatartiest gekocht hebben blijkt echter een ander verhaal, want hiervoor moet een certificaat worden uitgegeven door het Museo de Bellas Artes. Wordt vervolgd!