Je kent het wel: het is zaterdagavond, je zit thuis op de bank, buiten is het donker en het regent. En je hebt honger maar geen zin om te koken. Op zich niks nieuws. Vroeger ging je dan toch, desnoods op pantoffels, de auto in om een pizza of patatje te halen. Tegenwoordig open je de app van Thuisbezorgd.nl en kies je online uit tientallen menu’s van restaurants in jouw buurt. Je betaalt met Paypal, creditcard of bitcoin en 45 minuten later staat er een bezorger voor de deur met jouw pokébowl, lasagne of spareribs. Gemak dient de mens.

In huize De Koos gaan we echter ook op een regenachtige dag gewoon naar onze vaste friettent: Happy Corner. Waarom? Zodat we kunnen zien hoe onze frietjes gebakken worden en zodat we ter plaatse nog de bestelling kunnen veranderen, want die mexicano ziet er toch wel beter uit dan die frikandel. Bovendien leveren we een belangrijke maatschappelijke bijdrage, namelijk de ontwikkeling van de beheersing van de Nederlandse taal bij onze lokale frietboer. En dat gaat helemaal niet slecht. Zolang je in de winkel staat…

Want wat wilde het toeval gisteren: een ontbrekende kaassoufflé aan de bestelling. En daar kom je natuurlijk pas achter als iedereen al frietjes op zijn bord heeft liggen. Maar geen nood, de friettent is vlakbij, de eigenaar kent ons, dus met een simpel telefoontje komt de kaassoufflé vast snel naar ons toe!

Het telefoontje verliep prima. “Je bent de kaassoufflé vergeten” werd direct gevolgd door de belofte dat deze meteen gebakken zou worden. Ook op de vraag “Kun je ‘em misschien komen brengen?” werd positief gereageerd. Maar de uitleg van ons adres was letterlijk ‘lost in translation’. De eerste vier cijfers van onze postcode gingen nog wel. Maar “VN” blijkt een lastige combinatie. “CN?” “Nee, Vee En”. “CN?” “Nee, VN. Victor Nico.” “Ah! BN”. Nee, Vee En. Als in Verenigde Naties.” “Aaah… DN!” “Nee, Veeee En. Met een V. Als in Vis.” “…. CN?”. Nog eens 5 minuten later voor de bijbehorende straatnaam en het huisnummer zijn mijn frieten koud, is de zin in kaassoufflé verdwenen en eten we verder in de veronderstelling dat het allemaal voor niets was.

Maar nog eens 5 minuten later gaat ineens de bel. De frietboer! Met een zakje met daarin een kaassoufflé en een zakje snoepjes. En verontschuldigingen. Gevolgd door een uitleg over hoe gemakkelijk het eigenlijk was om bij ons huis te komen en dat hij deze straten nog helemaal niet kende. Terwijl mijn friet verder afkoelt, geef ik de man nog wat uitleg over de wijk en we nemen blij afscheid. Dat ook de kaassoufflé inmiddels koud is, maakt niemand meer uit.

Gemak dient de mens, maar de interactie via Thuisbezorgd.nl is vast niet zo leuk!